زبانزدها

باد به زخمش خورده

باد به بوقش کرده

با این پر و پاچین، می خوای بری چین و ماچین؟

اگه تو چغندر نپزی، منم دیگ نجوشم

افاده ش به نواب می ره، گداییش به عباس دوس

اسمتو روی من می ذاری؟

اسب سفید مگه جو نمی خوره؟

از ریش ور می داره، می زاره رو سبیل

از بیل خسته شدی، کلنگو وردار

از آبش بخور تا به گوشتش برسه

اتاق کجه

آیینه تو گم کردی

آفتاب به زردی افتاد، تنبل به جلدی افتاد

آسیاگرد داره، دل تو هم درد داره

آسوده منم که خر ندارم

آسمون دور و زمین بی صاحاب

آخورش دم کاهدونه

آخر پیری، داغ اسیری

آتیش به پنبه افتاد، سگ به شکمبه افتاد

آبمه و گابمه، نوبت آسیابمه